De Lewis Schaakstukken
Binnen Europa vormen de Lewis schaakstukken de grootste en fraaiste groep die ooit vervaardigd is. Ze dateren van rond het jaar 1150 en zijn ontdekt in het voorjaar van 1831 op het strand van het eiland Lewis, een van de noordelijkste Hybrideneilanden, begraven in het zand.
De verzameling bestaat uit 78 stukken, gesneden uit walrus ivoor en walvistand, en stellen zittende koningen en koninginnen, gemijterde bisschoppen (lopers), te paard zittende ridders (paarden), staande cipiers (torens), en pionnen in de vorm van obelisken voor. De schaakstukken variëren in soorten en maten, en geen twee stukken zijn exact hetzelfde. Het grootste stuk is 10.2 cm hoog. Er zijn verschillende opvattingen over hoe de stukken op Lewis terecht zijn gekomen. Een theorie luidt dat de stukken vervaardigd zijn in Noorwegen en vervolgens begraven door een koopman, op reis van Noorwegen naar Ierland. Dit zou mogelijk kunnen zijn aangezien er voldoende stukken zijn voor vier aparte spellen, allemaal in uitstekende, zelfs ongebruikte staat.
Deze prachtige stukken zijn uniek in de geschiedenis van de middeleeuwse kunst, en nergens zijn vergelijkbare stukken gevonden sinds de ontdekking op Lewis. De compacte en expressieve beelden, prachtig in hun eenvoud en met hun strenge, krachtige uitstraling hebben geen tegenhangers. Experts zijn eensluidend van mening dat ze de mooiste nog bestaande schaakstukken zijn uit de oudheid. Het British Museum herbergt 67 stukken; de rest bevindt zich in het Edinburgh National Museum.
